Nederlands
Gamereactor
reviews
Wolfenstein II: The New Colossus

Wolfenstein II: The New Colossus

B.J. is terug en dit keer gaat hij naar Amerika in zijn strijd tegen de nazi's.

HQ
HQ

Het is vreemd om te bedenken dat slechts enkele jaren geleden het afslachten van nazi's een prima tijdverdrijf was voor een doorsnee avond. Het is een testament aan hoeveel dingen er zijn veranderd, in de tussen was er een publieke discussie over de aanvaardbaarheid van enkele content in Wolfenstein II: The New Colossus. Echter, als het aankomt op het introduceren van Hitler's onderdanen aan de eenmanssloopkogel die B.J. Blazkowicz is, verdwijnen deze gewetensbezwaren. Voor ons is dit niets nieuws en voor de makers Machine Games en Bethesda gaan de zaken goed.

Als we terugkijken hebben we misschien Wolfenstein: The New Order ondergewaardeerd. We herinneren het origineel met een genegenheid die niet echt past bij onze kritische beoordeling destijds. Dat op zichzelf is niet belangrijk, maar onze sympathie voor de eerste game wakkert onze verwachtingen zeker aan voor dit first-person-vervolg en na het voltooien van dit, uitsluitend solo, avontuur kunnen we stellen dat onze verwachtingen daadwerkelijk zijn waargemaakt.

Het verhaal is even krankzinnig als in het eerste, alhoewel het grotendeels niet zo kunstmatig is. Het is een briljant verteld verhaal met in de hoofdrol unieke vrijheidsstrijders die het opnemen tegen technologisch geavanceerde nazi's die de wereld beheersen in een alternatieve visie van het verleden waar de oorlog werd gewonnen na Hitler's zoektocht naar het geheime en duistere wat hem alles veranderende wapens opleverde. In deze met hakenkruis-gevulde realiteit zijn de nazi's extreem machtig en houden zelfs de Verenigde Staten in hun ijzeren grip. The New Colossus bouwt voort op de gekheid van The New Order, maar krikt de kwaliteit en de absurditeit gelijkwaardig op. Bovendien duikt Machine Games dieper in de thema's die rond dit uitheemse verhaal hangen en als we dit door de lens, van alles dat sinds de vorige game die in 2014 verscheen, bekijken draagt het een treffende politieke boodschap met zich mee.

Dit is een ad:
Wolfenstein II: The New Colossus

Er is echter ook een andere zijde aan Wolfenstein II om in beschouwing te nemen en dat is The New Colossus als singleplayeravontuur. Met AAA-uitgevers die steeds vaker naar online games als service grijpen rijst de vraag of lineaire avonturen als deze nog levensvatbaar zijn. Gezien de recente releases van Super Mario Odyssey, Assassin's Creed Origins en nu Wolfenstein II: The New Colossus denken we dat het oprecht gezegd kan worden dat verhalende solo-avonturen zich in uitstekende gezondheid bevinden. Mocht daar enige twijfel over zijn.

Wat dat betreft heeft Machine Games de lat zeker hoger gelegd wat betreft het verhaal en we hebben in lange tijd niet meer zo genoten van een shooter-campaign The New Colossus heeft een beetje van alles; uitdagende scènes; stealth-secties; grote ontploffingen; extravagante schurken; treffende graphics; gigantische geweren; en een aangrijpend verhaal dat je door de missies blijft voortstuwen om er achter te komen wat er staat te gebeuren.

Wolfenstein II: The New Colossus
Dit is een ad:

Het is een wervelend verhaal en er zitten enkele volledig gestoorde momenten in om van te genieten. Maar alle vermakelijke oneliners en charismatische personages daargelaten, Wolfenstein's grootste triomf is hoe het de geschiedenis op een andere manier vertelt in deze alternatieve tijdlijn. We zien Amerika door een verschillende lens, in een verdraaide vorm, maar ook erg geloofwaardig - iets dat zonder twijfel wordt versterkt door de hedendaagse gebeurtenissen in de wereld. Dit is meer dan slechts slimme politieke satire, waar het spelen als de 'underdog' tegen de overweldigende macht van de nazioorlogsmachine ons er aan herinnert dat een terrorist voor iemand anders een vrijheidsstrijder is en dat er altijd twee kanten zijn bij ieder conflict.

In deze specifieke oorlog bevinden we ons aan de zijde van vrijheid (wat dat ook is) en tijdens het vechten tegen de nazi's worden we bijgestaan door een fantastische cast aan personages. Het script is goed geschreven, maar het zijn de prestaties van de cast die echt de show stelen. Het heldhaftige ensemble is ook goed vertegenwoordigd en we applaudisseren Machine Games voor het plaatsten van een borstvoeding gevende zwarte vrouw in een positie met echte autoriteit; en het slaagt hier moeiteloos in. Qua persoonlijkheid, balans en algehele entertainment slaat de studio de spijker absoluut op de kop in het schrijfwerk met een knipoog en interessante personages.

Visueel gezien is het een prachtige game. De nazi's zijn een imponerende partij, met treffende iconografie en een variatie aan designs van vijanden. De geavanceerde technologie geeft hen mechanische pakken en futuristische uitrusting wat ze nog schrikbarender maakt. Gelukkig heeft Machine Games een feestmaal aan krachtige wapens klaarliggen voor de speler, waarvan de meeste 'ge-dual-wield' kunnen worden, waardoor het hele scherm vol zit met shotguns of pistolen. Je schiet vanuit de heup met twee geweren, maar doet twee keer zoveel schade, en tijdens enkele meer actievolle scènes, waar vijanden vanaf alle kanten aanvallen, stel je de extra vuurkracht zeker op prijs.

Wolfenstein II: The New Colossus

Gevechten wisselen tussen stealthy verkenning en chaotische vuurgevechten. De kunstmatige intelligentie lijkt verfijnder vergeleken bij onze herinneren aan het origineel, alhoewel er nog steeds een of twee momenten waren waar onze vijanden onbekwaam waren. Meestal zorgden ze echter voor een consistente uitdaging. Met slim sluipwerk kan je veel van de gevechten overslaan door het opsporen van een lokale bevelhebber en deze uit te schakelen. Als je voorkeur echter uit gaat naar een grootste entree dan werkt Wolfenstein II daar maar al te graag aan mee, verschijnen er extra vijanden en ligt de nadruk op het vechten totdat iedereen in het gebied dood is.

Het schieten zelf is bevredigender dan ooit en The New Colossus bevindt zich in dezelfde hoge regionen als Destiny 2 wat betreft het geluid van de wapens en de 'feedback'. Machine Games heeft het aantal verschillende wapens laag gehouden, maar de kwaliteit van elk, samen met de modifacties die de spelers kan vrijspelen tijdens het gebruiken van de geweren, zorgen er voor dat je ook geen uitgebreider arsenaal verlangt. We wisselen af door het gebruik van het Sturmgehwehr op afstand en het Pistole (gedempt) of de Schockhammer (zeker niet gedempt) van dichtbij. Anderzijds kozen we voor de Laserkraftwerk, een favoriet van ons die geladen moet worden bij oplaadstations die je in de hele game vindt; voorwerpen en obstakels in de omgeving kan vernietigen; en korte metten maakt met de nazi-achterban.

Zonder iets te verklappen: B.J. begint de game niet als de oude en dit manifesteert zich in een relatief schrale gezondheidsbalk. Later in de game krijg je echter de kans om te upgraden met een van drie 'game-changing' vaardigheden. Of je nu kiest voor de dubbele sprong; de mogelijkheid om B.J. door kleine ruimtes te persen; of hem door bepaalde muren en vijanden te laten beuken met een dodelijke schouderbeuk; deze krachten geven je nieuwe tactieken om te verkennen. Naast verbeterde opties op het gevechtsveld zijn de levels in de game ontworpen om je nieuwe kracht op verschillende manieren te benutten en je interactie met elke omgeving verder uit te bouwen.

De levels zelf zijn groot en we hebben enkele extreem uiteenlopende locaties bezocht. Soms kunnen je doelen ietwat vaag zijn, wat niet helpt bij het navigeren door elke locatie en het terrein is ook niet altijd even toegankelijk als het er uit ziet. Maar afgezien daarvan heeft Machine Games enkele werkelijk enerverende locaties gemaakt om doorheen te spelen. Ze zien er ook geweldig uit en lopen over met sfeer; bovendien is elke locatie gevuld met kleine geheimen die de speler kan ontdekken.

Door de hele game zijn er brieven en kunstwerken te vinden, en zelfs liedjes. Helaas, zorgden deze briefjes en 'collectibles' die achtergrondinformatie bieden er juist voor dat we uit de ervaring werden gehaald, terwijl ze die juist moesten versterken. Met zoveel adrenaline-pompende actie is het laatste wat je wilt doen iets te gaan lezen en dit zou de ideale game zijn geweest om te experimenteren met andere manieren om dit achterliggende verhaal aan de speler te vertellen. Voor spelers die terugkeren voor een tweede 'playthrough' valt er in ieder geval genoeg te ontdekken.

Je operatiebasis door het avontuur is een gigantische onderzeeër en vanuit hier start je aan missies. Het dient ook als je woonruimte en zit vol met dingen om te bekijken en te doen; daarnaast zijn je collega's hier ook te vinden. Er is een enigma-machine, waarbij gevonden codes van bepaalde vijanden voor gebruikt kunnen worden om nieuwe Übercommanders te vinden om uit te schakelen. Als de aftiteling eenmaal voorbij is gerold kun je op deze manier je gevechten voortzetten; en ondertussen ook extra uitrusting en vaardigheden vrijspelen (tijdens onze eerste zijmissie speelden wij bijvoorbeeld het harnas vrij waarmee je door nauwe tunnels kunt kruipen). Deze 'endgame'-actie vindt plaatst op secties van de wereld die uit de campaign afkomstig zijn en zijn gemixt, wat de game een vleugje van de nodige extra levensduur geeft.

In zijn geheel vormt de mix van actie en verhaal een bedwelmend mengsel. De B-film-stijl die de eerste game definieerde keert terug, maar is hier beter uitgevoerd en daardoor genieten we enorm van het verhaal. Dankzij enkele keiharde schietmechanismen en een dynamische en elegante mix aan personages is Wolfenstein II: The New Colossus een echte knaller - en wat ons betreft ook de beste shooter van het jaar. Natuurlijk, kan dat nog veranderen met Call of Duty: WWII en Star Wars Battlefront II aan de horizon, maar dan nog bevelen we deze pure, over-de-top shooter iedereen aan die belangstelling heeft in dit genre.

HQ
09 Gamereactor Netherlands
9 / 10
+
Geweldige gamemechanismen; voortreffelijk leveldesign; enorm vermakelijk verhaal met veel wendingen; grote verbetering ten opzichte van het eerste deel.
-
Navigatie en richting kan soms wat onduidelijk zijn; enkele vergeefbare onnauwkeurigheden in de tijdlijn.
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen